Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijOnderscheyt tusschen een wilde, en een tamme Zanghster,
| |
[pagina 301]
| |
Een diertje, wiens gelaet
In zelzaemheydt bestaet;
Om dat het niet en heeft
Als zangh, die maer een Maent in 't gantsche jaer en leeft.
Maer 't meeste wonder, dat
Zijn roem ooit heeft gehadt,
Is, dat zoo kleyne leden
Herbergen zulk een kracht van die luytruchtigheden.
Tamme Zanghster.
Maer, wilde Zanghster, zwijght
En na uw' adem hijght,
Uw tjukken heeft geen klem;
Noch komt niet by den aerdt van Rozemontjes stem,
Die na een liever trant,
Doet luyst'ren het verstandt,
Met wisse maet, en snikjes,
Die vriend'lykheytjes sluyt in vaster toone strikjes.
Wiens reden-stem vertaelt,
En waerdiger onthaelt
De geesjes van 't gehoor,
En hipp'len doet de ziel van 't hertje tot het oor,
Als zy, met grof gedreun
En dan met teer gekreun
Van minnelijke treeken,
Doet onderscheidelyk verscheyde tongen spreeken.
Geen veelheit ons verveelt
Hoe veel haer keeltje queelt:
Maer eenen versschen lust
Bekoort het grage oor, als 't maer een snikje rust.
't Is zeldzamer geneught
Die staegh op nieuw verheught;
Geen stemmigheydt zoo lustigh,
Als deez' die zoomers is, en 's winters even rustigh.
Oordeel.
Een yder oordeel nu,
Van Nachtegael en uw,
Wat een gelijkenis
Het ydel galmen by dit woorden ZielenGa naar voetnoot1 is.
|
|