Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm– Auteursrechtvrij
[pagina 298]
| |
Brvyloftzang op 't huwelijk van den heer Allart van Krombalgh, en ioffrouw Tesselscha Roemer Visschers.[Door P. Cz. Hooft. Zie over Tesselschade, Annaas zuster, GED. bl. 163 en hierb. bl. 64. Tesselschade was geb. te Amsterdam, in 1594, † ald. 20 Juni 1649. Zij kreeg haar naam van eene zeeschade door haren vader in 1593 op de reê van Texel geleden. Krombalgh was hoofdman bij 's Lands Zeemacht. Zij huwden in 1624.] Mingod streng van heerschappy,
Ziet ghy wel die Maeghdt aen 't Y,
Op het eêlste van haer' daegen;
Die uw' moeder heeft ontdraegen
Blos van kaeken, en den slagh
Van die lieffelijke lach?
Wat, zich, trekt zy zorgen aen?Ga naar voetnoot1
Zinnen werken, handen gaen.
Doende zijn haer' oogen zedigh
Keel en lippen zijn onleedigh.
Magh een' jeughdt zoo groen en fris
Tegen zoo veel moeyenis?Ga naar voetnoot2
Vat zy diamant; een kras
Spreeken doet het stomme glas.
Ziet dien duim, met goude draeden,
Maelen kostele gewaeden:
Vingers voeren pen, penseel:
Knokkels kittelen de veel.
Ziet dan gaen dat mondjen weêr,
Met de nooten, op en neêr:
't Oogh zich aen de letters lijmen;
De gedachten aen het rijmen:
Tong zich krommen in de klank
Van den Roomer en den Frank.
Wie krijght, uyt die vlijtigh handt,
Den gesteelden Diamant?
| |
[pagina 299]
| |
Wie die knokkels, van de snaeren?
Duympjes uyt het gouden gaeren?
Vyt die vingers, pen, penseel?
Van den zang, die klaere keel?
Wie beneemt die tong de smaek
Van de Fransch' en Roomsche spraek?
Wie kan, oogen zoo belaeden
Scheuren van de wijze blaeden?
Maeken wie dien geest zoo duf
Dat hy op het dichten suff?
Naedemael gevonden wart
Niet een hokkeltjen in 't hart,
Oft het is bezet; o Minne,
Aen wat eindt zult ghy 't ontginne'?
De Mingod stuurt Heer Krombalgh op haar af: deze weet haar te boeien; geeft haar Nieuwen geest, en nieuwe krachten,
Nieuwe kennis van gedachten,
Nieuw verstandt, en nieuwe reên,
Nieuwlijke genegentheên.
Even als 't AEsonGa naar voetnoot3 ging, wien Medea het oude bloed aftapte en door nieuw leven vervangen deed: Tesselscha schier AEson slacht.
Stift, en schrijf- en schilderschacht
Druypen door haer' losse vingren.
Snaeren slaepen, boeken slingren.
Naeld, bordujrtuygh, en de raem
Zy vergeet, om beter kraemGa naar voetnoot4.
Ionge Krombalgh volgh' 'er nac.
Oft een' derde Tesselschae.
Want de tweede wy beleeven:
En haer dezen keer vergeeven:
Mits, voortaen, zy nemmermeer
Doe te rug gelijken keer.
|