Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

S. Paulus' Commemoracy (XXX juni).

[Door J. Stalpaert - zie bl. 284. Stem: 't Windeken daer den bosch af drilt; zie bl. 74.]

Gode zy lof, mijn tijd die kort!

Eerstdaegs werd mijn bloed gestort

T'offerande’ door de handen

Van die my de hooghste prijs

Vorderen van het Paradijs.

'k Heb tusschen vrees, 'k heb tusschen hoop,

Nu by na volbraght mijn loop;

Wel gestreden’ veel geleden,

[p. 290]

 

En ter dood toe onvervaerd,

 

Christo¹ gheloof, en trou bewaerd.

 

 

 

Zoo dat my vorders niet en rest;

 

Dan dat my den Grootst de Best²

 

Op doe setten’, na de wetten,

 

Sijns gerechts, de diere kroon

 

Die hy my heeft belooft te loon.

 

 

 

'k Segh, die³ sijn Rechters hand belooft

 

Niet alleen heeft aen mijn hoofd,

 

Maer beneven’ my, te gheven,

 

All' die na 't besproke pand

 

Joocken van 't lieve Vaderland.’

 

 

 

Paule! ziet hier, ziet hier den dagh

 

(Des uw' ziel wel juygen magh)

 

Van uw' kroningh’ van uw' loningh,

 

Van uw' wit bemelckte bloed,

 

Van uw' verkreghen hooghste goed;

 

 

 

Goed sonder end, goed sonder maet:

 

Kroon, daer van het rijck cieraet

 

Windt⁴ in waerde’ Lucht en Aerde,

 

Kroon, daer Sterren, Son, en Maen,

 

Ganschelijck voor beschaduwt staen.

 

 

 

Kroon daer de Rosen, vers bedout,

 

Aen doen blosen 't rijcke goud.

 

Daer aen blincken’ rechten, slincken,

 

Cieren om, end' wederom,

 

Lelien en Violen blomm'.

 

 

 

't Kruypende hyssoop-blomken staet

 

Hier beneven nau geblaed.

 

Tusschen beyen’ d'Acoleyen

 

Hemel-blau uytmunten doen

 

Van de kruys-dooren 't lieve groen.

 

 

 

Houdt op gesangh! ghy klimt te hoogh.

 

Daer noch oor, noch hart, noch oogh

1 Aan Christus.

2 De Grootste de beste - de Opperste.

3 'k Meen [de kroon], die.

4 Te boven gaat.

[p. 291]

 

T'een'ger stonden’ aen en konden,

 

Voor dat God het aerdsch ghewicht

 

Op beurde tot sijn Hemelsch licht.

 

 

 

Middeler tijd krijght ons wat deels,

 

Paule! in uw' hoofd-juweels

 

Diere waerde’, op dat d'aerde,

 

Door uw' voorspraeck, dagh aen dagh,

 

In alle deughden bloeyen magh.