Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

[p. 287]

Principium a Jesu¹
1 Ianuarij.

[Den feestdag der besnijdenis, door I. Stalpaert - zie bl. 284.]

Den achtsten dagh, en d'eersten alder tijden,

Wanneer men plagh de kind'ren te besnijden
Nae Moysis wet, en was nau omgekomen,
Of 't maegden kindt heeft voor ons aengenomen;
Door middel van een roo-bebloede snede,
Ontfangen in sijn alderwitste leden,
Den soeten naem, den soeten naem van Iesvs,
Voor ons' ellend', veel rijcker als van Cresus.

Dit arme kindt, tot noch toe inde latten

Doet wijcken all' des werelds gulde schatten,
Gedoken van een Betleëmsche krebbe,
Die yemandt had, of immermeer kon hebben:
Geen oor, geen hert, geen oog en sag ooyt waerder
Geschenck als 't geen ons Iesvs den bewaerder
Op huyden geeft uyt Goddelijcker minne,
Om 't nieuwe Jaer geluckigh te beginnen.

't Is reden dat den Christen nu verdove

Het oude woordt: Principium à Iove²,
Jupijn is wind, en daerom moet na desen
Van Iesvs naem al ons beginsel wesen,
Van Iesvs naem, die ons met prijs van bloede
Eens d'oude schuld ten volle sal vergoeden,
Des geeft hy hier alrede t'onsen beste
Een deel sijns bloets, als hand-gift vande reste.

O dierbaer pand! o liefde boven maten

Mijns Hey'lands! die om d'armen mensch te baten,
Hier op hem neemt een slag van sulcke pijnen,
Die schier de glans sijns hoogheydts doen verdwijnen.
Hoe had den Heer oyt lager kunnen duycken
Dan dat hy aen sijn leden laet ghebruycken

1 't Begin [zij] van Jesus.

2 Van Jupiter 't begin.

[p. 288]

 

Het merck daer mee de sonde werdt getekent,

 

End 'al die 't draegt voor sondaer wert gerekent?

 

 

 

Maer 't was voor ons dat Iesvs dit wou lijden,

 

Om dat hy oock ons leeren sou besnijden

 

Al wat in ons verkleynen mogt sijn glory,

 

Gesigt, gehoor, verstandt, wil, en memory,

 

Met al de rest van sinnen en van leden.

 

Want nu den Heer sich t'onsen dienst besteden

 

Komt gansch en gaer, is 't re'en dat wy hem geven

 

Weer ziel en lijf, om t'sijnder eer te leven.

 

 

 

Och dat wy dit niet vroeger en begonnen!

 

Och dat ons oyt den vyandt heeft verwonnen!

 

Och dat wy door des wereldts argelisten,

 

Zoo schoonen tijdt van jaren soo verquisten!

 

Dan nu 't soo is, soo laet ons niet wanhopen,

 

Maer door 't verswijm³ voordaen te snelder lopen,

 

En wie soud' niet wat arbeydts avonturen,

 

Voor hem die 't werc ooc loont van d'elfster uren?

 

 

 

Mids desen sal Heer Iesvs ons bewaren,

 

Tot dat wy eens ten eynde onser jaren,

 

Gewandelt door sijn aengewese paden,

 

Van hem de Croon ontfangen der genaden.

 

Hier na verlangt mijn ziel met all' haer krachten,

 

O Jesv! laet ick my van sonden wachten

 

End' op dat ick my naer uw' wil mag dragen,

 

Gunt dat ghy hiet; en hiet na u behagen.

3 Om 't verzuim.