Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
Auteursrechtvrij
[pagina 237]
| |
Genuchte van 't Velt.[Door Jacob van Zevecote (Zevecotius), zie bl. 66.] Den winter is geënt,
De heugelicke lent
Besoeckt weer onse landen;
De son met licht gekroont
Haer in den Tweelinck toont,
En komt ons naerder branden.
Den soetsten tijt van 't jaer
Ontvlecht het jeugdig hair
Van al de velt-Godinnen,
Die met haer schoon cieraet,
En liefelick gelaet,
Betooveren ons sinnen.
De boomen krygen blaen,
Daer haer de vogels gaen
Een sachten nest bereyen,
En vol van Venus vier
Met aengenaem getier
Haer soete min beschreyen.
Den specht, die roept zijn vrou,
Die hy heeft in de kou
Doen uyt den nest vertrecken.
Den koddigen koeckoeck
Komt weerom uyt den hoeck
Met Joos en Pieter gecken.
* *
Den kleynen nachtegael,
Met zijn geswinde tael,
De lijsters en lewercken,
Vermaecken laet en vroeg
Den boer, die metten ploeg
In 't lant begint te wercken.
De swalu met haer paer,
En oock den oyevaer,
| |
[pagina 238]
| |
Haer ouden nest besoecken:
De merel springt en singt,
De soete liefde dwingt
De tortelduyf roeckoekken.
Men siet het gantsche lant
Met blommekens beplant,
Soo lustich hem vertoogen,
Dat Phoebus trager gaet
En dickwils stille staet
Om die wel te be-oogen.
De beecxkens onbelet
Van 's winters droeve wet,
Van ys, en nortsche boeyen,
Met slaperig gedruys
En liefelick geruys
Vol silver water vloeyen.
Den koelen sachten wint,
Die uyt het West begint
Beademt al de kruyen,
Onslaet het groene velt
Van Boreas gewelt,
Van bysenGa naar voetnoot1 en van buyen.
De hoorenbeesten al
Verlaten haren stal,
En keeren naer de weyen,
Daer zij door 't groen gewas
Van 't nieu geboren gras
Gerustelick vermeyen;
Tot dat haer eldersGa naar voetnoot2 staen
Met soete melck gelaen,
Met melck, daer vremde smaecken
Van boter en van kaes
En noch van ander aes
Den boer weet af te maecken.
Geluckig die in 't velt,
| |
[pagina 239]
| |
Van sorgen ongequelt,
Verslyten mag zijn dagen,
Daer hem noch pracht noch goet
Van vrees en hoop behoet
Zijn blijtschap en ontdragenGa naar voetnoot3.
Waert dat de Goden my
Gelaten hadden vry
Een vaste wet te setten,
Daer die mijns levens spil
Doen draeyen naer haer wil
Op hadden moeten letten;
Ick hadde gans veracht
Gelt, rijckdom, ende pracht,
En al de stats genuchten,
Die ondermengelt sijn
Met droefheyt en met pijn,
Met sorgen en met suchten.
Paleysen, fraey gebout,
Met marmer en met gout,
En soud' ick niet betreden,
Ick soude mynen tijt
Van ongenucht bevrijt
In 't groene velt besteden.
Dat waer al mijn wellust
In onbesproken rust
Mijn levens tijt te enden,
Te vreen met middelmaet,
Naer goet of hoogen staet
Mijn wenschen noyt te senden.
Ick soude buyten stat,
In eenen groenen pat,
Een aerdig huysken maecken,
Daer al dat ons gemoet
In sorgen leven doet
Niet in en sou geraecken.
| |
[pagina 240]
| |
Daer sou de suyver deugt,
Een ongeschonden vreugt
Mijn trou geselschap blyven,
Die souden van mijn deur
Schrick, droefheit, en getreur
En alle sorgen dryven.
Een deel van 't naeste lant
Sou lustich sijn beplant,
Met alderande blomen,
Die uyt des aerden schoot,
Wit, gelu, blau en root,
Op groene steeltjens komen.
Daer souden tuylepaen,
En veel genoffelsGa naar voetnoot4 staan,
Met dobbel akelyen.
Daer sou de violet,
Met bruyn kleur koleur beset,
Haer soeten reuk verspreyen.
Ick sou, aen elcke sy,
Doen staen een groote ry
Gespickelde kerssouwenGa naar voetnoot5,
Die 's morgens, voor de son,
Aurora, met haer sponGa naar voetnoot6,
Sou laven en bedouwen.
Daer soude roosmarijn,
Daer soude tymis sijn,
Saffraen en eglentieren,
Omringt met eenen rey
Van roosen tweederley,
Van mirten en laurieren.
* *
Al heeft de Vlaemsche locht
Noyt dayenGa naar voetnoot7 voortgebrocht,
Olyven of oraignen,
Ick soude sijn te vreen
Met appels en met queen,
| |
[pagina 241]
| |
Met pruymen en kastagnien.
* *
Den acker daer ontrent,
Die naer 't suytoosten went,
Met heuvelkens verheven,
Sou als den somer sterft
In 't midden van den herft,
My rype druyven geven.
Daer sou ick voor mijn huys
Doen perssen af verjuysGa naar voetnoot1,
En menig krapkenGa naar voetnoot2 eten:
Want van te perssen wijn,
Daer andre trots me sijn,
Ons landen niet en weten.
Melck, mede, wijn en bier
Sijn onse wynen hier;
De ander moet men halen
Of van den Rijnschen kant,
Of uyt het Fransche lant,
Of uyt de Spagnaerts palen.
Doch Fransch wijn is te heet,
En Spaensche veel te wreet,
Hy aert naer zyne landen;
Zijn drinckers doet hy quaet,
Zijn vrienden hy verraet,
En doet haer herssens branden.
Ick sou naer mynen sin
Een vaetjen leggen in
Van Baccharachsche rancken,
Daer waer ick me gedient
Als met my eenig vrient
In 't groene quame bancken.
Voorts dat'er plaetse daer
Oock voor een bosken waer,
Ick sout in 't Norden planten,
Soo waer mijn woning vry,
| |
[pagina 242]
| |
Van winters rasery,
En AEoli trauwanten.
Daer sou ick menichvout
Doorwandelen het hout,
Met bracken en met winden,
Een haes of een konijn
Sou mijn genuchte sijn,
Als zy die konsten vinden.
Voorts sou ick rontom 't goet,
Gelijck den lantsman doet,
Een gracht of beke bringen,
En voen, tot mynen kost,
Baers, karper, brasem, post,
Snoeck, ael en grondelingen.
Benevens dit gedruys
Sou ick een somerhuys
Van maegden-palme vlechten,
Mijn hert en mynen sin
Alleen aen Phaebi min
En aen de Musen echten.
Waer dat'er dan een ster
My gunstig waer soo ver
Dat daer oock quaem geresen
Mijn son, mijn licht, mijn lief,
Mijn hertjens soeten dief,
Zij soude welkom wesen.
Ick soude het waerdig hooft
Van die mijn vryheyt rooft
Met bloemekens vercieren
Met bloemekens vol jeugt,
Vol reuck, vol glans, vol vreugt,
Mijn koninginne vieren.
|