Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Lijck-suchjes.

[Van een soete Juffrouw, over 't be-ooghen van een verwelckt Roosjen dat zij van haer doode Speelnootjes hooft gepluckt had; - door J. v. Heemskerck; zie bl. 194.]

Ach lieve soete Rooselijn,

Wiens naeu te deegh ontloke bladen,
Wel eer met schoonheydt overladen,

Nu dees verlept en dorre zijn.

Hoe wel ghelijckt ghy 't bleecke hooft,

't Versturven oogh, de slappe wanghen,
En 't mondtje met de doodt omvanghen,

Daer u mijn handt heeft af gherooft.

Gherooft, helaes, doen ick u sagh

By bloem aen bloempjen inghebonden,
Die op de gulde vlechten stonden

Van een die in haer doodt-kist lagh.

Van eene die so korts hier voor

Een licht scheen van ons' eeuw te wesen,
Ghe-acht, ghe-eert, ghe-mint, ghe-presen,

Al d'Amstellantsche wijcken door.

En nu, in min als niet, ontbloot

Van al haer çiersel en haer gaven,

[p. 202]

 

Als noyt gheweest, daer wert begraven,

 

In eenen dagh ghesont, sieck, doot.

 

 

 

Haer lach die 't hertste hert door-kroop,

 

Het flonckren van haer schoone oghen,

 

Die d'onbeweeghlijckheydt bewoghen

 

Als hun een lieve lonck ontsloop.

 

 

 

Haer komt-eens-uyt, haer wellekoom,

 

Haer soet gheselschap, en soet praten,

 

Daer wy de tijdt vaeck mee vergaten,

 

Schijnt niet te wesen als een droom.

 

 

 

Van haer is hier ghebleven niet

 

Voor my als druck en treurigheden,

 

Om 't hertjen in den rouw te kleden

 

So dickwijls als 't dit Roosje siet.

 

 

 

Koom aen dan Roosje, dat ick dy

 

Met so veel traentjes doe belopen,

 

Als dropjes uyt den Hemel dropen

 

Doe die was met haer doodt te ly'?

 

 

 

Stelt u mijn wesen also droef

 

Gelijck de Son, die sijne stralen

 

Ginck onder duystre wolcken halen

 

Des Sondaghs als men haer begroef.

 

 

 

Steent banghe Sieltje sucht op sucht,

 

Om als de windt haer te beklaghen,

 

Die, doe sy wiert ter aerd' ghedraghen,

 

Sijn suchjes steende door de Lucht.

 

 

 

Nu Roosje, gaet en neemt u stee,

 

In 't midden van al mijn Juwelen,

 

Want ick u daer so wel mach velen,

 

Als ick oyt peerl of keten dee.

 

 

 

Gaet, gaet, en also menighmael

 

Als Phoebus komt de kreeft besoecken,

 

Sal ick u halen uyt de hoecken,

 

Om u te doen een selfd' onthael.