Lof van Cloris.
[Liedeken op de wijse van La Princesse, door J. v. Heemskerck (zie bl. 194.)]
Wel op mijn Luyt wilt singen,
Laet door de wolcken dringen
Laet hooren uwen soeten sanck,
Bromt uyt wat lof men geven sal
Aen Cloris, die alleen heeft al
Velen geeft Natuur te leen.
Verdwalen in 't beginnen,
't Gestrael van haer gesicht
Doet schemeren mijn teder licht,
Haer blonde hayr beschaemt het goudt,
Jae Phoebus 't sijne slechter houdt,
D'eerst-gevallen sneeuw verdooft.
Haer kaeckjes lieflijck bloosen
Wanneers'ontgrendelt 's Hemels poort,
Haer soet aentreckende gelach
Is aengenamer als den dach,
Haer wel-gemaeckte handen
Die maken vast de banden,
Geluckigh acht te zijn verwert.
Wat wil ick prijsen deel voor deel?
Elck lit is waerdigh sijn geheel.