Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijWare-nar, bestolen.[Uit het Blijspel van Hooft - bl. 87.]
Ware-nar
[tot het Publiek].
Och had ick het weer, en waer slechs e sturven’ dan.
Wat komt my over, ick bin ien bedurven’ man.
Hout den dief, hout den dief: wat dief? 'k weet niet, hy is al deur.
Zijn mijn ooghen oock gestolen? denck ick? hoe heb ick 't? gae ick after of veur?
Ick weet het warachtich niet, ontstelt zijn de pypenGa naar voetnoot1.
Seg jijt mijn iens goeluy, kunjet beter begrypen?
Heefter niemant de dief e sien? niemant niet? niemant niet?
Of hy gaet, of hy staet, of hy loopt, of hy vliet,
Ick sel hem nae schryven in alle langden.
Vrome Burghers, ick biddetje mit ghevouwe hangden,
Vrome Burghers stae by, helpt mijn op dese tocht,
Dat ick de schelm mach vanghen die mijn om hals het e brocht:
Dit's teerst mijn leven dat ick soo schendich bedroghen’ waer.
| |
[pagina 94]
| |
Wat segje? ick siet an jou neus wel, jy bint gien loghenaer:
Weetje waer hy e loopen is? ay! maecktet mijn bloot,
Ick sel dan maken dat mijn toekomende swager jou op zijn Bruyloft noot.
t'Is nou ien kleyntje, wilter mijn in gherieven.
Wat grinnickje? onder jou luy is al mee verschiet van dieven.
Ay betast mekaer daer iens, komtme soo veul te baet.
Isser niemant diese heeft? och ick word desperaet,
Want den armen raeckt swaerlijck ten Hemel binnen.
Jae wel, verlies ick het ghelt, ick verlies mijn sinnen.
Wat sel ick beginnen’? 't hooft is mijn op het wilt,
Al mijn moye DubbeloenenGa naar voetnoot2 allemael t'evens e spilt?
Mijn hert dat trilt’ as ien Joffers honckje.
Heefter niemant wat graft-waters? ay schenckme ien dronckje.
Macher van niemant wat of? och dit is te onheus,
Houtme dan ten minsten wat eecksGa naar voetnoot3 veur mijn neus,
Wangt ick sou wel koockenGa naar voetnoot4, ick bender soo quax’ anGa naar voetnoot5.
Heefter niemant provisy? ien pijpjen tabacx’ dan,
Of ick schayer stracx ‘van’ ick kan 't dus niet lang’ harden,
Siet daer ick scheur schier mijn reusel an’ flarden.
Foey, noyt en benarde’ my sulcken schavuyt.
Ick mocht wel legghen sparen jaer in jaer uyt,
En decken de tafel daer de Pot dan onger’ lach,
As ick soo lang e vast had dat ick swart van honger’ sach:
Nu denck ick ien jonger ‘mach’ sitten speulen de giltGa naar voetnoot6
Mit de moye dubbeloenen: en noemen me viltGa naar voetnoot7,
Hondt, gierigert, vreck, terwijl hy hem verblyen’ gaet.
Wat segjer of goe luy? duncktje dattet te lyen’ staet?
Om ien hayr soud' ick wel uyt mijn vel springhen van spijt.
|