Den Cleefschen Pegasus

Tot Lof, van den Doorluchtigen Prince van Nassau van wegen syne Naersticheyt in het waernemen van syn tijdt.

O Ghy Vorstelijck Genade.
s'Morgens vroegh en s'avonts spade,
Denck ick hoe ick doch u Lof,
Wel te deegh sal schryven of:

[fol. G4r]

 

Maer dit wil ick wel bekenne,

 

Dat myn hersens en myn penne,

 

Syn te kleyn om uwe Eer,

 

Te verbreyden al soo seer.

 

Ick die wel behoor te schrijven,

 

Maer ick kan 't niet laten blyven,

 

Hoe 'k myn selven onder recht,

 

Dat myn pen is veel te slecht:

 

Soo wil myn genegentheden,

 

Nimmer laten my te vreden,

 

Of ick moet u Lof, Prins hier

 

Stellen wat op het papier.

 

Dan soo komt in mynen Sinne,

 

Hoe ghy Vorst de Deught gaet Minne,

 

Dat ghy Prins u schoonen Tijdt,

 

Nimmermeer niet ledich slijdt.

 

Maer des morgens vroegh voor dage,

 

Hebt ghy Vorst een groot behage,

 

Met een lust te syn in't landt,

 

Daer ghy Prins veel boomen plandt:

 

Iae niemant kan u op houwen,

 

Als ghy besich syt met bouwen,

 

Van de Huysen kleyn en groot,

 

Of ghy die had heel van noot.

 

Dan komt my de Deught te vooren,

 

Die ghy Prins my lest deedt hooren,

 

Dat daer gheene uyren dry,

 

Gingen inden dagh voorby,

 

Of ghy Prins dacht om te sterven,

 

Waerom ick wel duysent werven,

[fol. G4v]

 

In myn selven heb geseydt,

 

Dien Vorst sal wel syn bereydt,

 

Om by Godt den Heer te komen,

 

Want hy leeft ghelyck de vromen,

 

Waer door is te hoopen wel,

 

Hy sich niet verloopen sel,

 

Met veel swaer en groote sonden,

 

Want hy wordt altijdt gevonden,

 

In den Raedt of inde Kerck,

 

Of in eenich Edel-werck.

 

En Schriftura gaet ons leeren,

 

Datmen moet van sonden keeren,

 

Als wy dencken om de Doot,

 

Of dat leste Oordeel groot.

 

Iae dat meer is syn Palleyse,

 

Als hy nemen sal de Reyse.

 

Daer hem Godt den Heer begeert,

 

Heeft hy al gheordineert,

 

Met syn wapens en quartiere,

 

Maer de Deughden meer vercieren,

 

Desen Prins Nassau voorwaer,

 

Dus de Menschen allegaer,

 

Mogen wel dien Prins nae treden,

 

In syn Deught en sachte Reden,

 

Waar om dat hem jeder een,

 

Moet beminnen groot en cleen:

 

Ende wenschen dat syn leven,

 

Langh mach syn dat Godt wilt geven,

 

Om dat noch syn groot verstandt,

 

Dienst mach doen het heele Landt.

Binnen Cleve den 15. Novemb. 1653.