Den Cleefschen Pegasus
(1654)–Maria-Margareta van Akerlaecken–
Auteursrechtvrij
[Folio E5r]
| |
Dien Stam al van Nassouwe,
Die altijdt seer ghetrouwe,
Syn in haer tijdt gheweest,
Bemindt end oock bevreest.
In Oudtheydt van gelycken,
B' hoeft niemant licht te wycken,
End Hoogheyt noch daer by,
Als men kan toonen vry.
Duysent seventigh negen,
Heeft Gelderlandt vercreghen,
Door Otto van Nassouw,
't Graefschap door kloecheyt trouw,
Daer nae wilt dit aenhooren,
Werdt tot Keyser gecooren,
Een uyt Nassaus Geslacht,
Neemt hier op doch eens acht.
Adolph was syn Name,
Tot d'Oorlogh wel bequame,
Seer stout en onversaeght,
Soo men van hem ghewaeght.
Was in een Slagh ghevangen,
Daer hy met groot verlangen,
By synen Vyandt quam,
Die hem gevanghen nam,
En vraeghden hem mits desen,
Wie hy doch mochte wesen,
Daer op hy doen seer straf,
Noch dese Antwoordt gaf,
Van Nassau ben ick Grave,
Wien syt ghy moet ick vraghe?
| |
[Folio E5v]
| |
Soo sprack dien Grave doen,
Tot synen Vyandt koen,
Die met hoogh moet verheven,
Dees Antwoordt heeft ghegeven,
Ick ben door al het Landt,
Hertogh van heel Brabandt
Die g' met onrechtigheden,
In d'Oorlogh hebt bestreden,
Iae! Sprack den Grave sie
Syt ghy oock seecker die,
Soo s'myn macht wel benomen,
Dat ghy noch syt ontkomen,
Myn seer scherip blanck Sweert
Want t'was al myn begeert,
Dat in u bloet te verwen,
Om dat ghy soudt besterven,
Dit was gheheel myn lust,
Dan soude ick syn gherust.
Als den Hertogh dit hoorden,
Hy hem gans niet verstorden,
Maer sprack dees woorden meed,
Ick begeer met u vreed.
Heeft hem naer syn behagen,
De gevang'nis ontslagen,
Soo dat hy op dat pas,
Weer vry en loss doen was.
Dees woorden gingen wijsen
Dat hy noch hoogh soud rijsen,
Als 't namaels bleeck want 't quam,
Men hem voor Keyser nam.
| |
[Folio E6r]
| |
Als hy doodt was gebleven,
Heeft men van hem geschreven,
Dat hy de cloeckts in't Landt
was, die men als doen vandt.
d'Keur-Vorst Eppesteyn seyde,
Die daer by stondt en schreyde,
Als hy het Lyck aen sagh,
Dat daer verslagen lagh,
Het stoutste hert gepresen,
Dat daer soud mogen wesen,
In't heele Christen Rijck,
Nergens niet des gelyck.
Noch heeft dien Stam gegeven
Vier KeurVorsten verheven,
Die allen vier beroemt,
Waren Nassau genoemt.
Vyt Nassau 't haer der vromen,
Heeft Gelre eerst becomen,
Den Staet van Hertoghdom,
Soo dat Gelre allom,
Dien Stam seer wel magh prijsen
End groote eer bewijsen,
Om sy tot Vorstens macht,
Door haer lien syn gebracht.
IOHAN MAVRITS getrouwe,
Dien Prins al van Nassouwe,
Betoont nu metter daet,
Dat hy de stappen gaet,
Van syn voor Ouders even,
Bewijst hy met syn leven.
| |
[Folio E6v]
| |
Hoe hy door Hoogh Geslacht,
Ter werelt is ghebracht.
In kloeckheyt van ghelycken,
Behoeft hy niet te wijcken,
Keyser Adolphus ras,
Die syn voorganger was.
Teghenwoordich in't leven,
Syn noch syn Nicht en Neven.
Keur-Brandenburgh waerdt,
Meed d'Keur-Vorstin vermaerdt,
Die alle beyd seer goede,
Hem nae bestaen in bloede.
Den Keur-Vorst van den Rhyn,
Hem nae in bloede syn.
Hier om ô Vorst verheven,
Moet men u groot Lof gheven,
Dat ghy door sulck gheslacht,
Ter werelt syt ghebracht.
Godt den Heer wilt u geven,
Dat ghy seer langh mooght leven,
En sonder sieckt of pyn
Daer nae mooght saligh syn,
Godt geeft u dit doch 't samen,
In der Eeuwicheyt, Amen.
Dit ghemaeckt binnen Cleve Den 15. Mert 1650. |
|