|
| |
| |
| |
Hier volght Den Loff en't Leven Vanden Doorluchtigen Hoogh-gebooren Prince Iohan Mavrits Prince van Nassau, Stadt-Houder van Keur-Brandenburgh Cleef en Marcksche Landen, &c.
Beschreven ende op Rijm ghestelt Door Juffer, MARIA-MARGARETA Van Akerlaecken.
| |
| |
| |
Welcoms-Loff Aen dien Doorluchtigen Hoogh-Ghebooren Prince Iohan Mavrits Prince van Nassau, Stadt-houder van Keur-Brandenburgh Cleef ende Marcksche Landen, op het eerste inkomen binnen de Vorstelijcke Resident Stadt Cleve na het vertreck van syn Keur-Vorstelijcke Door-luchtigheyt van Brandenburg Den 13. Mert. 1650.
WELCOM ô Vorst al van Nassouwe,
Nu hier in dees Cleefsche Landtsdouwe,
Daer ghy u eerste Intree doet.
Naer 't vertreck van Keur-Brandenburge,
In wiens Plaets dat ghy nu de surge
Voor al dees Landen dragen moet.
Den Heer ons Godt heeft u ghegeven,
Verstandt boven and're verheven,
Dat dit Landt dient tot groot gheluck,
Waer door ghy haer in allen tijden,
Met goet beleyt wel sult bevrijden,
Van veel toe comend' ongheluck.
Daerom dees Landen allegader,
Moghen u noemen wel als Vader,
Gelijck den Wilden Brisiliaen,
Dien ghy soo minlijck hebt bedwongen,
Soo dat de Oude met de Jonghen,
U willigh waren onderdaen.
| |
| |
Dat toonden wel met hare clachte,
De Wilden die g'in Hollandt brachte,
Als sy meenden dat u genaedt,
Seer waerd om te moghen sterven,
Niemant kond haer troost doen verwerven,
Wat men haer seyde voor wel daedt.
Dees Wilden waren niet te vreden,
Maer wouden u genaden mede,
Sien ende hooren spreecken soet,
Doen werden sy weer vol van vreughden,
Waer uyt men mercken cond de Deughden,
Dien ghy haer had ghedaen seer goedt.
Soo datmen u magh by ghelijcken,
Die de Centauren dede wijken,
Perseus die op't vliegend' Peerdt,
Seer haestich was daer hy woud wesen,
Soo meed in't Reysen werdt gepresen,
Sijt al terstont waer ghy begeert.
Ghy Vorst gaet de voet stappen hede,
Als Marcus Aurelius dede,
Die spreecken woud met jeder man,
Hoe wel hy Keyser was van Roomen,
Deed' allen Menschen by hem koomen,
En hoorden selfs haer clachten an.
U Liefd tot wijsheyt van gelijcken,
Hoeft Alexander niet te wijcken,
Die meer roemden met woorden schoon,
Dat Aristoteles ghepresen,
Hem had in leeringh onder wesen,
Dan dat hy was een Konincks Zoon,
Soo't Landt daer ghy Prins komt regeeren,
Dat schijndt in Roomen te verkeeren
Door uwe deught en goedicheyt,
Dien ghy bewijst aen allen menschen,
Oock meed doet hebben naer haer wenschen,
Soo veel ghy cundt gerechtigheyt,
| |
| |
Insonderheyt die const hanteeren,
Siet men u hooghelijck vereeren,
Dat jeder soud met groote vlijdt,
Sich tot veel consten gaen begeven,
Waer door men sal geheel u leven,
Dan noemen eenen Gouden Tijdt.
Hier om bidt ick den Heer der Heeren,
Hy u Prins laet seer langh regeeren,
Waer door de menschen altesaem,
Dan moeten uwen Lof belijden,
End dat men magh van tijdt tot tijden,
Uyt breyden uwen grooten Naem.
O Vorst Nassau wilt my vergeven,
Dat ick soo vry hier heb geschreven,
't is niet soo 'k wil, maer als ick can,
Want om u Loff doch al te same,
Te schrijven ben ick niet bequaeme,
'k Bid neemt den wil voor het werck an.
Dit ghemaeckt binnen Cleve den 26. Febr. 1650.
|
|
Auteursrechtvrij