Den Cleefschen Pegasus
(1654)–Maria-Margareta van Akerlaecken–
Auteursrechtvrij
[Folio C6r]
| |
Toe-ge-eygent Haer Keur-Vorstelycke Doorluchticheden van Brandenburgh.DAer is een seer quaet, Beest Phalanges wordt geheeten,
Soo haest dat eenich-Mensch heeft in syn been gebeeten,
Comt dien Mensche daer door, in also grooten noodt,
Dat hy wel sterven soud voorwaer die bitter doodt.
Maer de Doctoren wijs hebben gaen practiseeren,
Dat die Mensch Dansen moet om't Fenijn te verteeren,
End' als dien mensche danst die Fenijn heeft geraeckt,
Schijnt hy seer vol van vreugt dat hem het dansen maeckt.
Als den Speelman houwt op soo valt hy plat ter aerden,
Gelyck of hy was doodt dus moetmen hoogh in waerden,
Het dansen houden wel dat dien mensche maeckt gesont,
Die sterven moest soo verd men 't dansen niet en vont.
Schrifture schijnt ons dit al meed te willen leeren,
Om droefheyt seydt d'Schrifteur doet 't merch al gants verteren,
Voor seker inden mensch siet hoe d'Schrift vreugde prijst
Daer 's geen gesonder vreught als men met dansen wijst.
Want 't heele lichaem moet hem stellen tot het treden,
Waer door de dampen snel sich voegen na beneden,
End hoe de sinckinge veel verder syn van't hert,
Hoe dat den mensch daer door veel meer gesonder wert.
| |
[Folio C6v]
| |
Daer is een Coningin wel eer gheweest in Polen,
Die moest voor seecker zijn het dansen hoogh bevolen,
Om haeren ouderdom die was wel tachtich Iaer,
End in dien Ouden Tijdt dansten sy noch voorwaer.
Ick kan voorseecker niet hier anders uyt besporen,
Of't moet haer syn geleerdt van allen haer Doctoren,
Om dat de vreught den mensch doet leven langh en soet,
Want behoorlijcke vreught die is doch altijdt goet.
Iae den Heer Christus selfs gaet ons exempel geven,
Men met den blyden sal meed blydelijcken leven,
En met den droeven droef siet hoe d'Heer Christus doet,
Ons leeren men hier vreught en droefheyt hebben moet.
Ziet een onnosel kindt en kan sich niet bedwingen,
So haest het vreughde crijght, en doet het niet dan springen,
Waer meed Natuer betoont met reden groot gewis,
Dat dansen oock voorwaer somtijdts hoogh nodich is.
Tot langh leven en dat moet alles gaen te boven,
Om dat het Godt den Heer den Mensche doet beloven,
Voor eenen grooten loon als men syn Ouders Eerdt,
Siet hier hoe Godt den mensch het vrolijck leven leert.
Democritus gaet ons meed een Exempel gheven,
Hoe vrolycheyt den mensch doet lang op d'aerde leven,
Want men hem door syn vreught veel jaren hebben sagh,
Al eer dat hy bequam syn alder lesten dagh.
Heraclitus voorwaer door syn seer droevich weenen,
Ginck de doodt met dien man in weynich jaeren heenen,
End 't was soo men van oudts de Medicijns ghelooft,
Om dat hy altijdt ginck van blyschap heel berooft.
Zoo wat voor Boecken men wildt oudt of nieuwe lesen,
Vindtmen de vreugde wel hoogh loffelijck gepresen,
Dats te verstaen als tijdt end' eere dat ghebiet,
Anders Comt uyt de vrevght wel het grootste verdriet.
Ia dat den mensch geen vreught en hadde niet somtijden,
Hy soud droefheyt niet wel te degen konnen lijden,
Hier om de Schrift wel seydt als men die wel besiet
Daer is soo wel een tijdt van vreught als van verdriet.
| |
[Folio C7r]
| |
Ick bidt ô Keur-Vorstin wilt het mijn doch vergeven,
Het geen ick hier tot Lof van dansen heb geschreven,
Maer 't quam om dat ick doen inde Schrifture las,
Om wel gesont te zyn, quam vreughde heel te pas.
Hier mede bidt ick Godt dien grooten Heer verheven,
Dat die den Keur-Vorst wilt en Keur-Vorstinne geven,
Gesontheyt goedt en langh daer by een schoone Vrucht,
Waer door veel Land en Lie'n magh blijven uyt 'tgesucht,
Dat ick den Lof alhier van Dansen gaen bewijsen,
Is niet om dat ick wil die Idelheyt soo prijsen,
Maer om te toonen dat ons leven in't geweldt,
Soo wel van Blyschap is als Droefheyt vast gesteldt.
Dit gemaeckt binnen Nieu-megen, Den 25. Iulij 1654. |
|