Den Cleefschen Pegasus

[fol. B4r]

Aen Haer Keur-Vorst Doorlucht, Als sy soo ras van Cleve nae den Haegh verreysde, den 18. Junij. 1651.

O Keur-Vorstinne,
Die 'k hoogh beminne,

De droeve clacht,

Ick gaen bedrijven,
Is niet te schryven,

Van mijn gedacht.

Dat ick verloore,
U hoogh geboore,

Soo ras uyt Cleef.

Waer door 'k dees tijde,
Moet ick belijde,

Vol droefheyt bleef.

Ick u moet derve,
Uyt dese Erve,

Daer ick altijdt,

Met groot 'verlangen,
Om u t'ontfangen,

Was heel verblijdt.

Ick ongeluckich,
Iae geheel druckich,

Doen hier myn claght,

Dat ick de smerte,
Voel in myn herte,

By dagh en nacht.

Dus 'k nu Doorluchte,
Gestadich suchte,

En 'k denck wanneer.

Ghy weer sult komen,
Tot vreught der vroomen,

Genieten d'eer.

Van u by wesen,
Weerdt hoogh gepresen,

End' vriend'lijckheyt.

Waer door seer goedich
Dees Oorlogh bloedich,

Was neer geleydt.

Datmen magh seggen,
End' meed' uytleggen,

Met Martha siet.

Heere verheven,
Had ghy ghebleven,

't Waer niet geschiet.

Met dit af-sterven,
Soo moet ick derven,

Mijn broeder groot,

Heere verheven,
Wilt my vergeven

'k Bidt hy is doodt.

Ick dit nu schryve,
Had hier gaen blijve.

'h Keur-Vorst Doorlucht,

Hadden de menschen,
Naer 's herten wenschen,

Hier niet gesucht.

want U Persoone,
Had Mars soo schoone,

Geleden niet.

waerom dees Lande,
Door u verstande,

Niet was geschiet.

[fol. B4v]

 

Dees groote plage,

 

Als nu moet drage,

 

Door 't Oorlogh Beest,

 

waer voor men hiere,

 

Met groot plasiere,

 

Niet had gevreest.

 

want Mars seer felle,

 

End' can niet welle,

 

Soo 'u Keur-Vorstin,

 

Te deegh aenschouwen,

 

daerom ghehouwen,

 

was d'Oorlogh in.

 

En met genuchten,

 

Had men de vruchten,

 

Des Vreeds gepluckt.

 

Nu moet men vreesen,

 

Dit Landt can wesen,

 

Heel onderdruckt.

 

want d'Oorloghs eynde

 

Is onbekende,

 

wie dat noch windt

 

tMoet dick becoopen,

 

Met groote hoopen,

 

Moeder en kindt.

 

Als men voor desen,

 

wel heeft gelesen,

 

In d'oude tijdt.

 

Dus Godt wilt geven,

 

Men hier mach leven,

 

Geheel verblijdt.

 

Sonder bloedt storten,

 

Ende vercorten,

 

Gerechticheyt.

 

Meed' tot Godes Eere,

 

Syns Naems vermeere,

 

In eeuwicheyt.

 

O Keur-Vorstinne

 

Met hert en sinne,

 

Soo bidt ick nu,

 

Wilt my vergeven,

 

Ick heb geschreven,

 

Soo stout aen u:

 

Maer uwe Deughden,

 

Met groote vreughden,

 

Die locken myn,

 

En doen bedrijven,

 

Dat ick in't schrijven,

 

Dus vry can syn.

 

Nu bidt ick seere,

 

aen Godt den Heere,

 

Hy U bewaerdt,

 

Op dat dees Landen,

 

U soet verstanden,

 

Houw langh op d'aerdt.

Dit Gemaeckt binnen Cleve Den 20, Iunij, 1651.

Aen Sijn Keur-Vorst Doorlucht, in den Hage gesonden.