Avontuur bij de grote rivier

[p. 17]

4. Op weg naar de rivier

De zon was nauwelijks opgekomen, of Aboma, Kon'koni, Tigri, de tijger, Kaaiman en de andere dieren, stonden al klaar. Yap'yapi de aap en zijn familie, zaten ongeduldig te wachten in een boom. Dit groepje zou samen met Bert en Willy een tocht maken naar de grote rivier. Ze verheugden zich nu al op het grote avontuur.

De parkietjes waren samen met P'pokai, Aka, de arend, en andere vogels, vooruit gevlogen. Loiri, de luiaard, en Schildpad, waren de avond tevoren vertrokken. Deze dieren kwamen heel langzaam vooruit, maar ze wilden ook graag meedoen.

Bij de rivier werden ze opgewacht en verwelkomd door oom Laddie en tante Emma. Loiri en Schildpad waren er ook bij. De dieren maakten kennis met elkaar.

‘Wat zijn we blij dat jullie zo snel zijn gekomen’, zei tante Emma verheugd. ‘Komen jullie mee naar huis, dan kunnen jullie eerst eten en een beetje uitrusten’.

‘Ja, ik zal jullie later naar het kamp van de mens-mannen brengen’, zei oom Laddie.

Er was voor elk van hen een heerlijke maaltijd klaargezet.

Na het eten maakten ze kennis met de vogels en andere dieren die langs de rivier woonden.

Bert en Willy vertelden in het kort wat ze zouden doen. De andere dieren vonden het een fantastisch idee. Alleen oom Laddie zei niets.

[p. 18]

[p. 19]

Hij zat stil voor zich uit te staren.

‘Wat is er, oom Laddie? Vindt u het geen goed plan?’, vroeg Willy bezorgd.

De dieren keken vol verwachting naar hem.

Oom Laddie zuchtte even en glimlachte toen.

‘Het is goed, vrienden. Dit is het beste dat we op dit moment kunnen doen. Kom mee, ik breng jullie naar de plaats waar de mens-mannen bezig zijn.’

De mens-mannen hadden die middag veel goud gevonden. Er was muziek te horen in het kamp. Er was feest. De dieren konden met hun eigen ogen zien wat er was gebeurd met het water.

Kaaiman keek met grote ogen.

‘Ik durf niet in de rivier. Kijk zo vies die is.’

‘Heb je de bomen gezien?’, fluisterde de luiaard.

‘Ik ben blij dat ik niet hier woon.

‘Dat is waar’. Bert keek heel ernstig, terwijl hij dit zei. ‘Laten we goed voor ons water zorgen en het schoon houden’.

‘Ja, anders zien we er straks net zo oud uit als oom Laddie en tante Emma.’ Willy vloog met een vaart langs en ging op een grote steen zitten.

‘Hoe kunnen we onze natuur schoon houden, oom Laddie?’, vroeg een kleine kikker.

‘Als we allemaal ervoor zorgen dat we geen rommel laten liggen en geen schadelijke dingen gebruiken, blijven we gezond.’, antwoordde oom Laddie.

[p. 20]

[p. 21]

De uren gingen voorbij. De dieren zaten bij elkaar.

Willy liep onrustig heen en weer. Wat duurde het toch lang. Ze wilde nú iets doen. Plotseling sprong ze op. ‘Ik heb een leuk idee. Laten we een lied zingen.’

Ze danste van plezier van de ene poot op de andere. ‘Luister maar!’

Wij zijn de dieren van het bos. Tralalalala.
Wij zijn de dieren van het bos. Tralalalala.
Dieren van het bos. Rom bom bom.
Wij redden ons bos. Kom, kom, kom!

De dieren vonden het een prachtig lied en zongen met luide stem mee. Zelfs Kaaiman die nooit zong, deed zijn best. Zo werd het avond.