Avontuur bij de grote rivier

[p. 22]

5. Het avontuur

‘Oehoe! Oehoe!’.

Owrukuku, de Uil, kraste luid. De dieren sprongen op. Het was tijd om te gaan. Zachtjes zingend gingen de dieren naar het kamp van de mens-mannen. De lichtkevers, maskitas en vleermuizen vlogen vooraan en wezen de weg. De wespen volgden. In slapen hadden ze geen zin. Ze waren te opgewonden. Bij het kamp aangekomen, gingen de dieren snel op de afgesproken plaats staan.

‘Is iedereen op zijn plaats?’, vroeg Bert fluisterend. Tigri, Kaaiman en Aboma, zijn jullie op je plek?'

‘Jawel!’

‘P'pokai, Aka en Owrukuku?’ ‘Oehoe!’

‘Yap'yapi, Kon'koni en Todo?’

‘Prima, we zijn ready⁵.’

‘Maskitas⁶, vleermuizen en was'wasi's?’

'Ja, we zijn klaar.'

En zo ging het verder, totdat elk dier op zijn of haar plek was. Nu was het wachten op het afgesproken teken.

De meeste mens-mannen sliepen al. Enkelen zaten te kaarten en twee mannen hielden de wacht. Bert stak zijn poot op, waarop Willy een gefluit liet horen. Bij het horen van dit geluid, stormden alle

5 klaar

6 muskieten

[p. 23]

dieren op het kamp af. En dat deden ze onder luid gebrul, gekrijs, gezoem. Kleine en grote dieren vielen de mens-mannen aan. Ze beten en hapten ze waar ze hen maar konden pakken. De muskieten en wespen prikten hen overal.

Tigri en Kaaiman lieten hun gevaarlijke tanden zien. De apen sprongen van de ene naar de andere kant en gooiden alle spullen in de lucht. Borden, lepels, kleren, schoenen. De mens-mannen wisten niet wat hen overkwam. In paniek renden ze heen en weer.

‘De dieren zijn dol geworden!’, schreeuwde één van de mensmannen.

‘We moeten weg van hier!’, gilde een ander.

‘Au! Au! Niet bijten, no beti! Niet doen! Libi mi!’

Het hele kamp was in rep en roer. De mens-mannen renden naar de rivier waar hun boten lagen. De buitenboordmotoren werden gestart. De mens-mannen lieten alles achter: hun gereedschappen, voedsel, kleren en zelfs het goud. Het was te gevaarlijk voor hen geworden. Nee, hier kwamen ze nóóit meer terug.

[p. 24]