Zwervers verzen

[p. 50]

XXX.
Lichte Nacht.

(fragment).

Ik ben voor den nacht gaan staan,
Met mijn lijf vol zonden -
Mijn roode hoofd hing gebonden
In de stralen der maan -!

De oneindige hemel geleek
In zijn diepe beminde
Stilte een spiegel - waarin de
Eeuwigheid keek.

Als een kille zee van wijn
Dreef de hemel met stille
Golven - ik wilde mijn lippen optillen
Om te drinken en rein te zijn.

Als een dankbaar dier, zoo vroom,
Heb ik van den nacht gedronken -
Toen ben ik nedergezonken
Als een blad van een boom.

Over mijn volgezuchte bed
Heeft de maan geschenen -
Haar glimlach ging over mij henen
Als een gebed - als een gebed! -