Zingende stemmen

[p. 39]

De Uitdragers

Vanuit den kalmen zomernacht
Naadren de winden,
Zij dwale' en dwarrelen - een tracht
Mijn venster te vinden.

Een blaast aan mijn open raam,
Hij beweegt de gordijnen -
Nu fluistren zij te zaam,
En verdwijnen.

Doch daar keeren zij weer,
Of zij zich plots bezinnen -
Nu buigen zij zich neer
En schuiven sluipend naar binnen.

Zij schuiven langs het holle behang,
Zij bewegen de gordijnen,
Zachtjes waaien zij aan mijn wang -
En verdwijnen.

En weer - weer hun schuivend geluid,
En weer zijn zij zachtjes verdwenen, -
Zij dragen iets uit - iets uit!
Zij dragen iets henen!

[p. 40]

 

Hoor door het kalme zwart

 

Hun onzichtbre gelaten -

 

Zachtjes waaien zij door mijn hart,

 

Dat is opengelaten.

 

 

 

Zachtjes halen zij hun buit

 

Door de bewegende gordijnen, -

 

Zij dragen iets uit - iets uit!

 

En verdwijnen.

 

 

 

Zij dragen iets van mijn geest - van mijn:

 

Iets van mijn wijde gedachten,

 

Alsof iets wegviel

 

Uit de dagen, die wachten.

 

 

 

Zij dragen iets van mij vandaan,

 

Iets van mijn hoop - iets van mijn zorgen

 

Starend hoor ik hen gaan -

 

En wacht den morgen.

 

...

 

Zij droegen iets, dat ik had

 

In de donkerte henen,

 

Iets dat ik bezat

 

Is verdwenen.

 

 

[p. 41]

 

En tusschen den valen schijn

 

Van den dag en den verdorden

 

Nacht, voel ik de weeë pijn

 

Van het ouder worden.