Eerste oogst

[p. 81]

LIX.
De vlag.

Onder die verschrikkelijke lucht
Vaart, als 'n aaklig makabere klucht,

De groote zwarte bruid

Van dit sombere geslacht -

Een donker-begruisde schuit

Met een zwarte kolenvracht, -

Die komt tegen den dompigen dag botsen

En schuift iets doods onder de plonzige schotsen, -

Het water plooit -

't Dooit!

Jongen! sta nou als een toren pal
Aan dien natten drassigen grachtwal, -

Laat, diep uit je hart vandaan,

In den roereloozen mist,

Langzaam 't vaandel opengaan

Op die donkere doodkist, -

Daar hangt het hoopvol over 't treurige water!

Daar heeft het heel zijn kleuren-lachenden schater

Opengestrooid -

't Dooit!

[p. 82]

 

Gebogen gaan ze over de brug, -

 

Waarom zijn die gestalten zoo stug

 

In hun triestig verdriet -

 

Maar zien ze dan door het rag

 

Van den rege' uit mijn hart niet

 

Die prachtige stille vlag -?

 

Ach nee! hun blinde leed maakt ze nog lammer,

 

En hun eindlijke vreugd - o! wat innig jammer -

 

Zien ze die ooit? -

 

't Dooit!