Eerste oogst

[p. 41]

XXXVII.
Najaarsdroom.

De Zomer is voorbij - voorbij!

Langs alle vensternissen

Staan madelieven, rij - aan rij

In lange witte rissen.

Als 't avond is, te rust - te rust!

Dan klim ik op de daken,

De blanke maan die kust - die kust

Margrieten tot ontwaken.

De bloemen groeien zacht - zoo zacht,

Die wind ik om mijn vingers,

Dan strooi ik door den nacht - den nacht

Die witte bloemenslingers.

En 's morgens vroeg, bij dag - bij dag,

Dan zijn de menschen mooier,

Dan vragen zij: wie zag - wie zag

Dien zilvren sterrenstrooier? -

De dagen gaan voorbij - voorbij!

Ach ik kan in mijn leven

Den menschen zoo, bij tij - bij tij,

Niet meer dan bloemen geven!