Eerste oogst

[p. 39]

XXXV.
Herfstregen.

De regen kust mijn vensters weer,

De donkre winden sollen

Het droeve liedje van weleer

Langs alle huizebollen;

Een dorre tak gaat heen en weer,

En van zijn blâren rollen

De natte tranen telkens neer, -

Altijd weer volgezwollen.

O! met de zon om 't hoofd gewonden,

Met geld en goed en zoet-gezind -

Wien heeft de Mei geen vreugd gezonden!

Maar in den Herfst, bij regenwind, -

Zeg, heeft er één den moed gevonden - -

Ach! 'k weet - ik ben een heel laf kind!