Eerste oogst

[p. 38]

XXXIV.
Plicht.

Zooals de dagen uit het Oosten rijzen, -

Na vaste vaart, die niemand kan beletten,

In 't weiflend West met goud geschreven wetten

Naar nieuwe dagen, nieuwe lichten wijzen;

Als door de nachten, tot ze in 't licht vergrijzen,

De starre' hun spoor in zuivre sferen zetten,

Die nooit een, menschenadem kan besmetten,

Waar nooit een dwaalt op onbewuste wijze: -

Zoo weet ik, dat deez' wereld reeds de banen

Van ieder mensch, van ieder wisslend wicht,

Tot ééne groote harmonie komt manen, -

Zoo wil ik, dat ik zelf mijn uren richt

Als strak-getoomde will'ge onderdanen

Naar éénen vromen, onontkoombren plicht!