Eerste oogst

[p. 30]

XXVIII.
De oogst.

En de eerste zicht zeeg door het mischend graan,

En de eerste cirkel gleed, als de ebbe in zee,

Aan 't golvend veld terug, - de schorre sneê

Rustte niet meer na de eerste wreede baan.

Toen voelde ik hoe de zonnestralen mee

Met de aren vielen, 'k zag de zonschoof staan
Over de lande' en 'k hoorde 't oogstlied aan,

Dat fluistrend door de volle halmen gleê.

En ik zocht in mijn hart, of uit zijn grond

Ook 't oogstlied rees, - ook ik het gouden koren

Tot rijpe garven van mijn vreugde bond: -

Zie, 't welig graan wiegde in de diepe voren

Op de' akker van mijn hart, -

O! de oogst dien 'k vond

Was deez': nooit gaat één menschenhart verloren!