Eerste oogst

[p. 28]

XXVI.
De dorpskerk.

Waar nog de oranje lucht in 't Westen blaakte

- Haar lichternis den schuwen nacht bedwong -

Rees aan mijn weg een donker dorp, daar zong

Murmlend een laat gebed, - de kudde waakte.

Dan zag 'k hoe de oude kerk haar klimop-wrong

Tot hoogen paarsen bisschopsmantel maakte,
En als een wondre vogel 't kroost bewaakte,

Dat bang onder haar veil'ge vleugels drong.

Maar langzaam zonk die gloed, het purper sleet, -

De naakte maan was op haar troon gestegen;

Zoo valt eens van elk ding elk logenkleed

En staat één licht boven de wereldwegen;

Ach, wie, die in zichzelf om vrede streed,

Heeft niet geknield voor 'n afgodsbeeld gelegen!