Eerste oogst

[p. 23]

XXI.
Zomermiddag.

De middagzon groeit langs mijn open ruiten,

Daarbinnen droomt een volle roos van blijheid,

Ver speelt een orgel 't heerlijk lied van vrijheid,

Een jongen loopt er langs, dat lied te fluiten; -

Soms, in een zomermiddag, zwijgt de nijd

Van al wat leeft, - mag dan een mensch, als buiten
Het leven wiegt en zingt, zijn oogen sluiten

En droome' als 'n bloem aan 'n venster neergevlijd? -

Wie ligt in leegen slaap bij heete vuren,

Wie is er stil waar alle menschen vechten

En elke dag ons elke rust bestrijdt! -

En toch: - wie was zoo groot uit stille uren

Een krans van zoete harmonie te vlechten,

Die op zijn doodbed om zijn slapen glijdt? -