Eerste oogst

[p. 24]

XXII.
Regen.

Toen kwamen dagen van eindloozen regen,

Van heel diep treurende muziek, die speelde

Van den hemel en de dake' en verveelde

Mijn groot warm hart, in het zonlicht gedegen.

En geen die niet in 't moedelooze deelde

En gedwee mee-weende, en zich niet verlegen
Over zichzelf boog, want wie had gekregen

Zooveel blij's, dat binnen een vogel kweelde?

Ook ik boog neer en kon niet vroolijk zijn,

Maar toch droeg ik de vlam van heerlijk weten

Met me en stroomde door 't bloed een versche wijn.

En 'k dacht aan hen in wier vaneengereten

Ziel hun weene' een eendre muziek deed zijn, -

En ik was stil - ik was mijzelf vergeten!