Eerste oogst

[p. 17]

XV.
Dageraad.

De klare nacht week met zijn zilvren starren

Voor de' onbespeurden dag, die ruischloos steeg,

Elk ding dat sterflijk was rustte en zweeg, -

De nacht bleef in het roerloos loover warren.

Toen 't lichtelooze licht zijn verven kreeg,

Deed het een donkren torenromp verstarren,
Zijn steile groei versteende in 't uchtend-marren, -

Dáár straalt zijn koopren haan in 't lichtbeweeg!

Mijn geest slaat in de ijle lucht zijn rijken

Groei, - ziet den nieuwen dag in 't lichtend pad,

Mijn stille oogen lache' in 't blijde kijken; -

Mijn geest, wij wonen in de lage stad,

Waar trane' als starren voor het daglicht wijken; -

Stil, alles slaapt nog, doodlijk afgemat!