Eenzame liedjes

[p. 35]

XXIV.
Boven het koren.

Toen ik als kind door 't koren liep,
En tusschen korenhalmen sliep,
Toen leek het dat die korenaren
Voor mij als groote-menschen waren: -
Daarboven ging het leven heen,
Dat een geweldig wonder scheen -

Doch ik lag veilig daarbeneden

Bij al mijn kleine heerlijkheden.

Ik groeide boven 't gele graan,
Mijn kleine hart kreeg vleugels aan,
De blauwe lucht had me opgetogen -
De akker zonk mij onder de oogen,
Ik zag het korenland benee,
Dat golfde als een gouden zee -

Toen borst mijn hart en ging ik zingen

Van al die eindelooze dingen.

[p. 36]

 

Of ik al tusschen 't koren keer,

 

Nu vind ik daar mijn nest niet weer: -

 

Ik ben benee in 't graan geboren,

 

Toch moet ik leven boven 't koren,

 

En zien hoe 't ál te zamen waait -

 

En groeit - en geelt - en wordt gemaaid - -

 

Maar mijn geluk en mijn verlangen

 

Zijn aan het koren blijven hangen!