Gedichten. Deel 1. Teksten

[973] Diana^(aant.)

Tijdens de middagpauze inderhaast
oververteld met wind en zaligspreken,
gaat ons gesprek de stilte ruggespreken,
buigen de struiken op het eerste teken,
leven de lovers, fluisteren de beken,
tot plotseling de waldhoorn wederkaatst.
Dan moet de haas zijn boodschap onderbreken;
luistert het zwijn, secondenlang verbaasd.

Terwijl ik sliep of het een doodsslaap was
woedde een tekenfilm: Diana joeg
over het doek achter de meute aan.
Maar voor de honden uit rende het gras;
groeide reusachtig om het huis. Ik sloeg
mijn ogen op en zag de huisknecht staan.