Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 447]

[904] Autisme^(aant.)

Morgens staan dood in huis, zonder begin.
Het opstaan is een kruis. Ik kleed mij aan
en blijf me zelf nauwlettend gadeslaan,
anders verval ik tot vertwijfeling.

Overgeleverd aan dwanghandeling,
moet ik het streng autisme ondergaan
elk manuaal nauwkeurig na te gaan.
En de minuten hebben slot noch zin.

Terwijl ik u verzuim, die verder sterft,
geen kleed meer hebt, geen huid, geen ogenblik
om op u te betrekken zoals ik

en elk aangrijpingspunt of doelwit derft
waarmee de ziel zich aan het lichaam hecht
om te bestaan. En buiten lacht de specht.