Gedichten. Deel 1. Teksten

[826] Parhelium^(aant.)

De gouden morgen waast tot werklijkheid.
Hier voor mijn voeten sta ik afgebeeld,
zo dun van leven, dat het weinig scheelt
of ik kan nog verwisselen en tijd

uitschakelen, voordat ik weer verslijt
aan deze schaduw, die mij mededeelt
aan heel de wereld, tot ik ben verspeeld
naar alle kanten en mijzelve kwijt.

Ogenblik van de dag, waarop het licht
nog dubbelzijdig en doorzichtig is,
zodat het lot aarzelt om in te gaan
bij het bekende beenderengewricht;

om weer vanouds het hart te laten slaan
en weer het hoofd doen gissen wat het is...