Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 371]

[781] Hangkast^(aant.)

Kleren, die van u waren,
behielden mode en profiel
als om u uit te sparen,
hoewel gij samenviel.

Als ik de deuren open komt mij tegen
het ongeleefde, zoudende zijn gegaan
in winter, zomer, zon en regen
met deze tooi van uw bestaan,
o wezen, dat ik onderken,
maar dat zich niet laat wisselen
voor de illusie die ik bouw;
hier werd de tijd zichzelf te nauw.

Gij groeide van uzelve weg,
buiten centuur en sjaal
en alles wat ik van u zeg
blijft hangen als een voile.