Gedichten. Deel 1. Teksten

[762] Autodroom^(aant.)

Onder carbidlantarens,
in een ovaal verloren,
van avondstond omzoomd,
snorren miniaturen
automatieken rond.
Meisjes met open mond
roepen achter de sturen
de andere mechanieken,
waarin de poppen knikken.
Ik kan de kreet niet hooren,
door het geraas verdoofd.
Toeschouwers staan verchroomd
tegen elkaar gevroren,
van aangezicht gekloofd.
En het gras schijnt legendarisch,
alsof, wat hier gebeurt, niet waar is.