Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 352]

[744] Twee sonnetten voor Spanje
I^(aant.)

De spoorbaan langs, onder het viaduct
tast hij de steenen af tot aan een spleet,
die hij nog van vandaag te zitten weet
en brengt de lading aan. Het is gelukt.

Dan staat hij voor een oogenblik gebukt
en wordt van binnen heet en koud en heet:
het is te laat, de ander heeft hem beet
en houdt zijn voorhoofd op den grond gedrukt.

De cel omspant hem in een harde stilte.
Ik krijg den kogel, denkt hij zonder angst.
Wat ik moest doen heb ik gedaan, omdat

het vaderland mij hiervoor noodig had.
De deur gaat open. In de ochtendkilte
is kort het schot, maar Spanje leve lang.