Gedichten. Deel 1. Teksten

[738] Kinderangst^(aant.)

Ik durfde niet omzien, doch wist dat het er was:
een witte heks voor het vensterglas.

Nachten genoeg, dat je haar niet ziet,
maar juist als je bang bent, zij je ziet.

Ik lig met mijn rug naar het raam, zij kan
niet zien wat ik denk, maar ik voel een vlam

steken van angst in mijn rug, o dat
iemand mijn mond openriep, want dat

een witte heks voor het venster danst,
achter de angst van mijn hart verschanst,

die mij met tintelend tarten verraadt
aan de maan, waarmee zij te lachen staat.