Gedichten. Deel 1. Teksten

[728] Perpetuum mobile^(aant.)

De krachten, vrijgekomen met uw dood:
pols, hartslag, bloeddruk en convulsie,
behielden spanning en impulsie
in de contractie van het strakke woord,

dat zijn reflexen door het denken stoot,
opdat het zijn laatste conclusie
zal trekken over de emulsie,
waarmee gij aan de aarde toebehoort.

Rijmen bereiken uiterste omarming,
terwijl de logica de plexie
van dit labiele minimum forceert.

Bij deze wederzijdsche sectie
om 't absolute nulpunt der verarming,
wordt gij constant in verzen gefixeerd.