Gedichten. Deel 1. Teksten

[671] Trance^(aant.)

Gij gaaft het huis de stilte.
Aan de muur van uw afzijn
liggend, voel ik niet de kilte
noch de hardheid van de steen.

De elementen zâmen
zich tegen haar omhoog.
Het dondert voor de ramen.
De bliksem boogt.

En zon en sneeuw vergaan er
tot avond en tot asch.
De tijd wordt telkens later
dat ik was.

Van eeuwigheid beslapen
de kamer, waarin diep
onder de sluimer uwer name
wie hier om u insliep.