Gedichten. Deel 1. Teksten

[668] Claude Monet^(aant.)

Een weeke maan, bijna om uit te wisschen,
zooals Claude Monet ze schildert,
met wolken, niet meer overrompeld door het licht,
maar mauve en met de oogen dicht,
zoo zie ik je gezicht
en bij dit stille vergewissen
wordt tot eenzelfde vreê vermilderd
mijn lied, bleek en om uit te wisschen;
maar overal rondom waken uw wachten,
de zachte, onveranderlijke krachten
van uwe liefde, sluimerend intusschen.