Gedichten. Deel 1. Teksten

[666] Afval^(aant.)

Armte, die over is:
uitstervende eenzaamheid,
afval van bitterheid,
berusting, die dit lied
zijn schamelheid verleent.
Ik ken de avond als voorheen
omwonden van een donker land,
maar ik ga er niet meer heen.
Wiens vuur tot aan het eind opbrandt
zit bij de asch alleen en weent
terwijl zijn droom de wegen gaat
door een helder, onverwoestbaar land,
glinsterend in de doode haard.