Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 310]

[665] Herdenken^(aant.)

O gij, die ik gedenk met zuiverheden,
waaruit de sterren en kristallen zijn gesneden,
gelijk uw lichaam mede.

Waarom is het niet bij elkaar gebleven?
Dan had ik het gedicht geschreven
dat in uw bloed stond door te breken,
dat met uw heengaan is gebroken,
omdat het nog niet in mij leefde;
ik heb het zegel van uw bloed niet durven breken.

Onuitgesprokenheden
staan in mijn mond ontstoken.