Gedichten. Deel 1. Teksten

[472B] Symbiose^(aant.)

Ik blijf aan u verbonden
met wind en cellulose.
De namen, die wij kozen
voor elkaars hart als rozen,
gaan er langzaam in onder.

Natuur en geest, vermalen,
planten zich in elkander voort
door einders en centralen,
langs vezels en metalen,
om nog te achterhalen,
bij de gratie van een woord,
momenten van ontmoeten,
die eenmaal zijn geweest,
op wandelende voeten,
eenheid van tijd en vleesch.