Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 273]

1945-1946

[p. 275]

[583] Linoleum^(aant.)

Als ik de draden onderzocht,
die naar de radio leiden,
- omdat er geen muziek meer was -
knielende (voor ons beiden?)
beving een groote beving
mijn handen, armen en gezicht.
Tranen, nimmer gekend,
braken op het linoleum:
loodleiding naar de dood,
ik had u blootgelegd.
Je kwam als in een ommezien.
Een kus, jong van je mond,
vochtig en vlug gegeven...
Het belde tegen wil en dank.
Omarmde onmacht op de grond.
En plotseling niet meer gezien,
toen de muziek te spelen stond.