Gedichten. Deel 1. Teksten

[508] (Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen.)^(aant.)

Vanmorgen heb ik hem zien fietsen door de lanen.
Zijn bril flikkerde in de zon.
Er schoot een scherpte door mijn ingewanden,
omdat hij mij gevangen houden kan,

zoolang hij wil, want duizend wegen leiden
naar Rome, één verkeerd gekozen woord
staat nog dezelfde avond in 't rapport
en blijft bewaard tot aan het eind der tijden.

Onmacht en rechtloosheid ontbinden
de ziel, die langzaam onpersoonlijk wordt.
Zoo zal ze beter passen in het blinde
systeem van kaarten dat zijn kasten torscht.

Verraden krachten richten zich op deze
mensch, met het eenige tekort:
dat hij mij zóólang zal genezen
tot ik mij op hem stort.