Gedichten. Deel 1. Teksten

[475] (Een engel, die de aarde niet meer ziet,)^(aant.)

Een engel, die de aarde niet meer ziet,
vaart soms nog door mijn hart en merkt
aan blinder jubelingen dat zijn lied
zich aan mijn tegenwoordigheid versterkt.

Scherend over het bloed met zijnen vlerk
raakt hij al verder in vergetelheid,
een vlucht rakelings langs den tijd,
tot hij zich blinkend neerzet op een zerk.

Hij veegt de sterrewolken uit zijn oogen
maar wordt met dieper hemelen bedrogen.