Gedichten. Deel 1. Teksten

[457] Embryo^(aant.)

Onder den morgen liggen wij bijeen.
Ik kan u uit het donker nemen,
dat naast mij staat, zonder gewin;
er gaat geen stroming naar u henen.
Alles is stil. Wij moeten menen
elkaar te zijn, te wezen in
dezelfde bladen van een bloem;
het ongebroken samenschap
van vezel, geur en sap.
Elkander noemen en bezien
zonder verschil in zijn.
Geen dood arduin
of steenen traan
omvat de kern
der teelaarde tusschen ons.
Bladmoes en mos.
Ons bewustzijn:
humus;
spons.