Gedichten. Deel 1. Teksten

[423] Memphis^(aant.)

Ik moet de doode sporen volgen.
Hiëroglieven van leven.
Liefdefossielen, die zijn gebleven,
waar een zondvloed haar heeft verzwolgen.

Verloopen morgens, als droge kreken.
En nachten, tot web vergaan.
De zachte steenen breken.
Ik ben de vorscher naar dit bestaan.

De wereld is achter mij dichtgebouwd
met jong hout en nieuwe leuzen.
Om een, die het zingen tesamen houdt,
de ténébreuze,
plant ik een vlag over dit dal
tegen der volkeren overval.