Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 196]

[414] Dood paard^(aant.)

Hij is ineens van hout.
De warme buik is koud.
Zoo wordt de wereld oud.
Zijn pooten zijn te kort.
Er ligt haver gemorst
buiten de bek, die nog voor kort
je vingers fijn kon malen.
Zijn gele tanden briesen
tegen die hem den dood in bliezen.
Oogen als eierschalen.
De vilder komt hem halen.