Gedichten. Deel 1. Teksten

[384] (Reïncarnatie)
II^(aant.)

Een vereenzelviging van taal en dood
maakt alle woorden evengroot
en ieder antwoord overbodig;
er is geen onderscheid meer noodig
tusschen de wind en uw vergaan,
de regen en uw voortbestaan;
ik ben een leven ingegaan,
grondeloos van uw naam.
De bloem herbeeldt uw bloed en mond,
een helderheid uit dood en grond.
De dieren zwijgen zoet,
uit liefdevolle overvloed.
Ik ben bevriend met elementen,
die zich in mij tot u versmelten.
De sterren razen door uw graf
en zwaaien weer naar boven af.
De nacht danst in mijn donker hart
op melodieën, oud en zwart.