Gedichten. Deel 1. Teksten

[371] Rouw^(aant.)

Wind, van gestorvenheden vol,
doet aan de boomen zoete dood
der stilte en rumoert om mij
met duizelende verten;
die kenbaar willen worden over
de wegen van geheugen naar
landen achter mijn schreden.
Blindelings vereenzelvigen
met oude dierbaarheden
heeft plaats, ik sta te delven
goud zonder eind; edelgesteent
dooradert bloed en beemd.
Het ademt tusschen u en mij
in dit voortdurend heden.
Een kleine tijd is nu voorbij.