Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 173]

[365] Binnenhuisarchitectuur^(aant.)

Ik zal een kamer in de wereld zoeken,
en suite met de dood,
om uw gestalte op te roepen
aan in te richten hoeken
uit het vertrek, dat zich voor eeuwig sloot.
Plafond, binten en stoepen
moeten het oud intérieur
naar vorm, bestek en kleur
herhalen binnen alle groepen.
Betimmeringen, bonte doeken,
een zilver olifantje zullen
de linkerschouwzij vullen;
nog veel verlatenissen kunnen
te koop zijn bij een antiquaire.
De andere kant is zonder licht,
voor radio en donker;
opdat een laatste zielsgezicht
tusschen ons zal ontvonken.
De ramen zijn bestemd te wezen:
uitzicht op huizen, achtertuinen,
antennen, vogels, afvoerbuizen;
als in uw oogen stond te lezen.
Met de belendende perceelen
moet ik het stadvermogen deelen,
dat uwe ruimtelooze schreden
straat en huisnummer doet gewennen.
De waschtafel zij van het wit,
dat nog in mijn geheugen zit,
zooals gij eenmaal fonkeldet;
blauwe en goudene gordijnen
behooren dit te onderlijnen.
Paneel, peluche, festoen
blijven het hunne er toe doen
om werkelijkheid te schijnen.

De zoldering mag niet te hoog,
omdat ik geen geheim gedoog
tusschen uw afscheid en mijn oog.
Dit overzicht ontbreekt
mijn hongerdiep verlangen
van u te zijn ontvangen,
waarmee het breekt.