Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 145]

[312] Vrucht^(aant.)

De morgens stonden hecht
in elpenbeenen licht.
De nacht was een gedicht
op tafel neergelegd.

Waarin het was verricht
wat donker ongezegd
binnen u had gesticht.
Het bloed bonsde echt.

Uit duisternis terecht
glansde je aangezicht.
Het is de zelfde vrucht,
heb je er van gezegd.